Ralph de Jongh & Band Joost’s Birthday bash De Kleine Notenlaar Dendermonde (13-03-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: De Kleine Notelaar info artist: Ralph de Jongh © Rootsville 2022

Normaal had ik nu op de Blueshappenning in Zelzate moeten zitten. Maar als je wordt uitgenodigd op een verjaardagsfeestje waar het Ralph de Jongh Trio, voor de jarige komt aantreden, dan moet je keuzes maken. Te meer dat het slechts op een steenworp van mijn voordeur was. Niet getwijfeld dus en ik liet de Blueshappenning over in de deskundige handen van Freddy en trok richting De Kleine Notelaar in Dendermonde, alwaar kroegbaas Eli de plak zwaait.

Ralph de Jongh werd geboren in Roosendaal op 31 juli 1975. Buiten het feit dat de man afstudeerde als wijsgeer kunst en cultuur, Antieke Chinese wijsbegeerte met betrekking tot de plek van muziek in de samenleving, is hij een begenadigde blueszanger, gitarist en componist. Zijn houten klompen (twee verschillende trouwens), die hij als percussie-instrument gebruikt, zijn ondertussen zowat zijn handelsmerk geworden. Tijdens de coronacrisis bleef de man niet stilzitten en bracht hij cd’s uit aan de lopende band. De meesten werden trouwens op Rootsville besproken. Ralph (zang, gitaar en harmonica) bestaat het trio uit Nico Heilijgers op bas en Elmore James van Dodewaard op drums.

Fuck de hitte, de drank stond koud en ik was klaar voor een fijn optreden, laat dus maar komen die hap! Buiten de genodigden op Joost’s Birthday bash, zat het terras van de Kleine Notelaar, ondanks de hitte, afgeladen vol om deze Nederlandse virtuoos aan het werk te zien.

Het begon al goed toen hij, tijdens de opwarming al een knappe versie liet horen van Elmore James’ ‘Dust My Broom’. Met zijn stem die doet denken aan Mick Jagger, lang uitgesponnen nummers en nooit vervelende knappe solo’s, duurde het niet lang alvorens hij het publiek in zijn achterzak had. Ralph brengt, op enkele uitzonderingen na, allemaal eigen geschreven nummers en hij heeft er heel wat zoals bijvoorbeeld ‘Deep Blue Sea’ maar weet ook af en toe een degelijk herwerkte, eigenzinnige  versie te brengen van gekende songs zoals het bijna onherkenbare ‘Hoochee Coochee Man’. Alles gebeurt “low down” en zeer smooth. Het was aangenaam genieten. Met ‘Fuel It Up’ en zijn versie van ‘Oh Carol’ van Chuck Berry werd set 1 afgesloten.

We mochten aanschuiven aan den BBQ om de innerlijke mens te versterken waarna iedereen zich klaarmaakte voor deel 2. Op aanvraag  van ondertekende bracht hij zijn welgekende versie van ‘Sympathy For The Devil’ enkel solo op de basgitaar en onvoorstelbaar wat klanken de man hieruit weet te halen. Dan ging Ralph op de knieën, letterlijk dan, voor ‘Shake Your Moneymaker’ gevolgd door ‘I Know What You Like’. Ralph heeft een groot showbeest gehalte en gaat volledig op in zijn muziek. Dat konden we zien en vooral horen bij ‘I Believe I Go Back Home’, een schitterende versie van ‘Paint It Black’ en ‘Build Me Up’.

De trein denderde verder met het knappe ‘High On My Own Supply’ en ‘Every Night’. Ik zou bij deze nog vergeten een dikke pluim te geven aan de strakke ritmesectie, Elmo en Nico, die meer dan degelijk werk afleverden en van het gebeuren een stevig geheel maakten. Met ‘Heartache Man’, ‘Harry’, nummer opgedragen aan Harry Muskee, en een stevig en uit de losse pols gespeelde boogie sloot het trio dit gedeeld af. Wie dacht dat het gedaan was , was er aan voor de moeite want er volgde nog een “final set” die in gang werd getrokken met ‘The Sky Is Crying’ van Stevie Ray. ‘Easy Day’ of Eddie Boyd’s ‘5 Long Years’, teveel om op te noemen, de man is een levende juke box. Maar ook die gedeelte kwam tot zijn einde en we hadden genoten, dat was het minste was we konden zeggen.

Bedankt Joost voor de uitnodiging en voor mij mag je gerust 100 jaar worden en telkens zo’n optreden organiseren. Bedankt Ralph and friends, you made my day !!!

Marcel